Month: Դեկտեմբերի 2022

05.12.22

a.A.You weren’t at school yesterday afternoon. Where were you?

B. I was at home. There was a football match on television.

A. Was It a good match?

B. No it wasn’t ! All the players were awful!

b. 1. In 1950 there were (be) 199,854 people at the World Cup Final between Brazil and Uruguay in Rio de Janeiro . They saw (see) a great match — but Brazil didn’t win (not win)

2. The Swedish athlete Oskar Gomar Swann became (become) famous when he won(win) a silver medal in shooting at the Olympic Games in Antwerp in 1920. He was (be) 72 years old.

3. At the 1984 Olympic Games in Los Angeles, Carl Lewis won (win) four gold medals.

4. In the first round of the long jump, Lewis jumped (jump) 8.54 metres. After that, he stopped (stop). ‘Nobody can beat me; he saw(say).

5.I (go)to the cinema last night but I didn’t enjoy(not enjoy)  the film very much.

6. A: What did James say (say) to you yesterday

B: He didn’t said (not say ) anything!

7.A: Did you saw (see ) Alice, last night?

B:No, I didn’t say (not see) Alice, but I saw (see) Jenny.

8.A:Where did you go (go) last summer?

B: We. went (go) to New Youk. But we didn’t go (not go) up the Empire State Bulding.

a. Up down out on off

1. Let’s go out tonight. I don’t want to stay at home.

2. Leo, look at all your books on the floor! Pick them up, please.

3. This bag is very heavy. I’m going to put it down for a minute.

4.It’s cold today. You should put on A warm coat.

5. It’s hot in here. I’m going to take my jumper off .

(Ёлка) Տոնածառ

В этом году мне исполнилось, ребята, сорок лет. Значит, выходит, что я сорок раз видел новогоднюю ёлку. Это много!

Ну, первые три года жизни и, наверное, не понимал, что такое ёлка. Манерно, мама выносила меня на ручках. И наверно, я своими чёрными глазёнками без интереса смотрел на разукрашенное дерево.

А когда мне, дети, ударило пять лет, то я уже отлично понимал, что такое ёлка.

И я с нетерпением ожидал этого весёлого праздника. И даже в щёлочку двери подглядывал, как моя мама украшает ёлку.

Այս տարի, տղերք, ես դարձա քառասուն տարեկան։ Այսպիսով, պարզվում է, որ ես քառասուն անգամ տեսել եմ տոնածառը: Դա շատ!

Դե, իր կյանքի առաջին երեք տարիներին նա երևի չէր հասկանում, թե ինչ է տոնածառը։ Մաներնո, մայրս ինձ բռնակներով տարավ։ Ու երեւի իմ սեւ փոքրիկ աչքերով անհետաքրքիր նայեցի ներկված ծառին։

Եվ երբ ես՝ երեխաներս, հարվածեցի հինգ տարեկան, ես արդեն հիանալի հասկացա, թե ինչ է տոնածառը։

Եվ ես անհամբեր սպասում էի այս ուրախ տոնին։ Եվ նույնիսկ դռան ճեղքում ես տեսա, թե ինչպես է մայրս զարդարում տոնածառը։

А моей сестрёнке Лёле было в то время семь лет. И она была исключительно бойкая девочка.

Она мне однажды сказала:

— Минька, мама ушла на кухню. Давай пойдём в комнату, где стоит ёлка, и поглядим, что там делается.

Вот мы с сестрёнкой Лелей вошли в комнату. И видим: очень красивая ёлка. А под ёлкой лежат подарки. А на ёлке разноцветные бусы, флаги, фонарики, золотые орехи, пастилки и крымские яблочки.

Моя сестрёнка Лёля говорит:

— Не будем глядеть подарки. А вместо того давай лучше съедим по одной пастилке.

И вот она подходит к ёлке и моментально съедает одну пастилку, висящую на ниточке.

Я говорю:

— Леля, если ты съела пастилку, то я тоже сейчас что-нибудь съем.

И я подхожу к ёлке и откусываю маленький кусочек яблока.

Իսկ իմ քույրը՝ Լելյան, այդ ժամանակ յոթ տարեկան էր։ Եվ նա բացառիկ աշխույժ աղջիկ էր։

Նա մի անգամ ասաց ինձ.

-Մինկա, մայրիկը գնաց խոհանոց: Եկեք գնանք այն սենյակը, որտեղ ծառը կանգնած է և տեսնենք, թե ինչ է կատարվում այնտեղ:

Այսպիսով, ես և քույրս՝ Լելյան, մտանք սենյակ։ Եվ մենք տեսնում ենք՝ շատ գեղեցիկ տոնածառ: Եվ ծառի տակ նվերներ են: Իսկ տոնածառի վրա կան բազմերանգ ուլունքներ, դրոշներ, լապտերներ, ոսկե ընկույզներ, պաստիլներ և Ղրիմի խնձորներ։

Լելյան քույրս ասում է.

Նվերներին չենք նայելու։ Փոխարենը, եկեք ուտենք մեկական լոզենիկ։

Եվ հիմա նա գալիս է տոնածառի մոտ և անմիջապես ուտում թելից կախված մեկ լոզենիկ:

Ես ասում եմ:

-Լելյա, եթե դու լոզեն կերել ես, ուրեմն ես էլ հիմա մի բան կուտեմ։

Եվ ես բարձրանում եմ ծառի մոտ և կծում եմ խնձորի մի փոքրիկ կտոր։

Лёля говорит:

— Минька, если ты яблоко откусил, то я сейчас другую пастилку съем и вдобавок возьму себе ещё эту конфетку.

А Лёля была очень такая высокая, длинновязая девочка. И она могла высоко достать.

Она встала на цыпочки и своим большим ртом стала поедать вторую пастилку.

А я был удивительно маленького роста. И мне почти что ничего нельзя было достать, кроме одного яблока, которое висело низко.

Я говорю:

— Если ты, Лёлища, съела вторую пастилку, то я ещё раз откушу это яблоко.

И я снова беру руками это яблочко и снова его немножко откусываю.

Лёля говорит:

— Если ты второй раз откусил яблоко. то я не буду больше церемониться и сейчас съем третью пастилку и вдобавок возьму себе на память хлопушку и орех.

Тогда я чуть не заревел, Потому что она могла до всего дотянуться, а я нет.

Я ей говорю:

— А я, Лёлища, как подставлю к ёлке стул и как достану себе тоже что-нибудь, кроме яблока.

И вот я стал своими худенькими ручонками тянуть к ёлке стул. Но стул упал на меня. Я хотел поднять стул. Но он снова упал. И прямо на подарки.

Լելյան ասում է.

«Մինկա, եթե դու մի խնձոր ես խայթել, ապա ես հիմա ևս մեկ լոզեն կուտեմ և, բացի այդ, ես ինձ համար կվերցնեմ այս կոնֆետը»:

Իսկ Լյոլյան շատ բարձրահասակ, երկարահյուս աղջիկ էր։ Եվ նա կարող էր բարձրանալ:

Նա կանգնեց ոտքի ծայրին և սկսեց մեծ բերանով ուտել երկրորդ լոզինը։

Իսկ ես զարմանալիորեն ցածրահասակ էի։ Եվ ես հազիվ կարողացա որևէ բան ստանալ, բացի մեկ խնձորից, որը ցածր էր կախված։

Ես ասում եմ:

  • Եթե դու, Լյոլիշա, երկրորդ բլիթն ես կերել, ապա ես նորից կկծեմ այս խնձորը։

Եվ ես նորից վերցնում եմ այս խնձորը իմ ձեռքերով և նորից մի փոքր կծում:

Լելյան ասում է.

  • Եթե դու երկրորդ կծում ես խնձորը: այնուհետև ես այլևս չեմ կանգնի արարողության, և հիմա կուտեմ երրորդ լոզենիկը և, բացի այդ, որպես հուշ կվերցնեմ կոտրիչ և ընկույզ։

Հետո ես գրեթե լաց եղա, Որովհետև նա կարող էր հասնել ամեն ինչի, բայց ես չեմ կարող:

Ես ասում եմ նրան.

-Իսկ ես՝ Լյոլիշա, ինչպես եմ աթոռ դնելու տոնածառին և ինչպես եմ ինձ համար ինչ-որ բան ստանալ, բացի խնձորից։

Եվ այսպես, ես իմ բարակ փոքրիկ ձեռքերով սկսեցի աթոռը դեպի տոնածառը քաշել։ Բայց աթոռն ընկավ վրաս։ Ես ուզում էի աթոռ բարձրացնել։ Բայց նա նորից ընկավ։ Եվ անմիջապես նվերներ:

Леля говорит:

— Минька, ты, кажется, разбил куклу. Так и есть. Ты отбил у куклы фарфоровую ручку.

Тут раздались мамины шаги, и мы с Лёлей убежали в другую комнату.

Лёля говорит:

— Вот теперь, Минька, и не ручаюсь, что мама тебя не выдерет.

Я хотел зареветь, но в этот момент пришли гости. Много детей с их родителями.

И тогда наша мама зажгла все свечи на ёлке, открыла дверь и сказала:

— Все входите.

И все дети вошли в комнату, где стояла ёлка.

Լելյան ասում է.

-Մինկա, դու կարծես կոտրել ես տիկնիկը: Եվ կա. Դու տիկնիկից վերցրեցիր ճենապակյա բռնակը։

Հետո լսվեցին մորս քայլերը, և ես ու Լելյան վազեցինք մեկ այլ սենյակ։

Լելյան ասում է.

«Հիմա, Մինկա, ես չեմ կարող երաշխավորել, որ մայրիկը քեզ դուրս չի հանի»:

Ուզում էի լաց լինել, բայց այդ պահին հյուրերը եկան։ Շատ երեխաներ իրենց ծնողների հետ.

Եվ հետո մեր մայրը վառեց տոնածառի բոլոր մոմերը, բացեց դուռը և ասաց.

  • Բոլորը ներս մտեք:

Եվ բոլոր երեխաները մտան այն սենյակը, որտեղ կանգնած էր տոնածառը։

Մեր մայրիկը ասում է.

«Հիմա թող ամեն երեխա գա ինձ մոտ, և ես բոլորին խաղալիք և հյուրասիրություն կտամ:

Իսկ հետո երեխաները սկսեցին մոտենալ մեր մորը։ Եվ նա բոլորին խաղալիք տվեց: Այնուհետև նա ծառից վերցրեց մի խնձոր, բլիթ և կոնֆետ, ինչպես նաև տվեց երեխային։

Եվ բոլոր երեխաները շատ ուրախ էին։ Հետո մայրս վերցրեց իմ կծած խնձորը և ասաց.

-Լյոլյա և Մինկա, եկեք այստեղ: Ձեզանից ո՞վ է կծել այդ խնձորը։

Լելյան ասաց.

-Սա Մինկայի գործն է։

Ես քաշեցի Լելյայի խոզուկը և ասացի.

-Լյոլկան է ինձ սովորեցրել։

Մայրիկն ասում է.

-Լյոլյային քթով մի անկյուն կդնեմ, ու ուզում էի քեզ ժամացույցի շարժիչ տամ։ Բայց հիմա այս ժամացույցի շարժիչը կտամ այն ​​տղային, որին ուզում էի կծած խնձոր տալ։

И она взяла паровозик и подарила его одному четырёхлетнему мальчику. И тот моментально стал с ним играть.

И я рассердился на этого мальчика и ударил его по руке игрушкой. И он так отчаянно заревел, что его собственная мама взяла его на ручки и сказала:

— С этих пор я не буду приходить к вам в гости с моим мальчиком.

И я сказал:

— Можете уходить, и тогда паровозик мне останется.

И та мама удивилась моим словам и сказала:

— Наверное, ваш мальчик будет разбойник.

И тогда моя мама взяла меня на ручки и сказала той маме:

— Не смейте так говорить про моего мальчика. Лучше уходите со своим золотушным ребёнком и никогда к нам больше не приходите.

И та мама сказала:

— Я так и сделаю. С вами водиться — что в крапиву садиться.

И тогда ещё одна, третья мама сказала:

— И я тоже уйду. Моя девочка не заслужила того, чтобы ей дарили куклу с обломанной рукой.

И моя сестрёнка Лёля закричала:

— Можете тоже уходить со своим золотушным ребёнком. И тогда кукла со сломанной рукой мне останется.

И тогда я, сидя на маминых руках, закричал:

— Вообще можете все уходить, и тогда все игрушки нам останутся.

И тогда все гости стали уходить.

И наша мама удивилась, что мы остались одни.

Но вдруг в комнату вошёл наш папа.

Он сказал:

— Такое воспитание губит моих детей. Я не хочу, чтобы они дрались, ссорились и выгоняли гостей. Им будет трудно жить на свете, и они умрут в одиночестве.

И папа подошёл к ёлке и потушил все свечи.

Եվ նա վերցրեց փոքրիկ շարժիչը և տվեց չորս տարեկան մի տղայի։ Եվ նա անմիջապես սկսեց խաղալ նրա հետ։

Իսկ ես բարկացա այս տղայի վրա ու խաղալիքով հարվածեցի նրա թեւին։ Եվ նա այնքան հուսահատ մռնչաց, որ իր իսկ մայրը բռնեց նրան իր գրկում և ասաց.

«Այսուհետ ես տղայիս հետ քեզ հյուր չեմ գա։

Եվ ես ասացի

-Դու կարող ես հեռանալ, իսկ հետո շարժիչը կմնա ինձ մոտ։

Եվ այդ մայրը զարմացավ իմ խոսքերից ու ասաց.

-Ձեր տղան հավանաբար ավազակ կլինի:

Եվ հետո մայրս ինձ վերցրեց իր գրկում և ասաց այդ մորը.

Չհամարձակվես իմ տղայի մասին այդպես խոսել։ Ավելի լավ է գնա քո անառակ երեխայի հետ և այլևս չգաս մեզ մոտ:

Եվ այդ մայրն ասաց.

«Ես կանեմ. Ձեզ հետ կախվելը նման է եղինջի մեջ նստածին։

Եվ հետո մեկ այլ, երրորդ մայր ասաց.

«Եվ ես էլ կհեռանամ»։ Աղջիկս արժանի չէր, որ ձեռքը կոտրած տիկնիկ նվիրեին.

Իսկ քույրս՝ Լելյան, բղավեց.

«Դուք նույնպես կարող եք հեռանալ ձեր քրոջ երեխայի հետ: Եվ հետո կոտրված ձեռքով տիկնիկը կմնա ինձ։

Իսկ հետո ես, նստելով մորս գրկում, գոռացի.

-Ընդհանրապես բոլորդ կարող եք հեռանալ, իսկ հետո բոլոր խաղալիքները մեզ մոտ կմնան։

Եվ հետո բոլոր հյուրերը սկսեցին հեռանալ:

Իսկ մայրս զարմացավ, որ մենք մենակ ենք մնացել։

Բայց հանկարծ մեր հայրիկը մտավ սենյակ։

Նա ասաց:

«Այս դաստիարակությունը փչացնում է երեխաներիս։ Ես չեմ ուզում, որ նրանք կռվեն, վիճեն ու հյուրերին դուրս վռնդեն։ Նրանց համար դժվար կլինի ապրել աշխարհում, և նրանք կմահանան միայնակ։

Եվ հայրիկը գնաց տոնածառի մոտ և հանգցրեց բոլոր մոմերը:

Потом сказал:

— Моментально ложитесь спать. А завтра все игрушки я отдам гостям.

И вот, ребята, прошло с тех пор тридцать пять лет, и я до сих пор хорошо помню эту ёлку.

И за все эти тридцать пять лет я, дети, ни разу больше не съел чужого яблока и ни разу не ударил того, кто слабее меня. И теперь доктора говорят, что я поэтому такой сравнительно весёлый и добродушный.

Հետո նա ասաց.

  • Անմիջապես գնա քնելու: Իսկ վաղը բոլոր խաղալիքները կնվիրեմ հյուրերին։

Եվ հիմա, տղերք, այդ ժամանակից անցել է երեսունհինգ տարի, և ես դեռ լավ եմ հիշում այս ծառը։

Եվ այս երեսունհինգ տարվա ընթացքում ես՝ երեխաներս, այլևս երբեք ուրիշի խնձորը չեմ կերել և երբեք չեմ հարվածել ինձնից թույլ մեկին։ Իսկ հիմա բժիշկներն ասում են, որ դրա համար ես համեմատաբար կենսուրախ և բարեսիրտ եմ:

Հաշվետվություն Նոյեմբեր

Մենք այս ասմիս պետք է հաշվետվություն հավաքենք, այս ամիս մեզ Ընկեր Արևիկը տվել էր գրել ինչպես դառցա սեբաստացի ես գրեցի որ ես դարձելեմ սեբաստացի եղբորս հետ նա 9 երորդ դսասարաներ իսկ ես առաջին։ Ընկեր Արևիկը մեզ տվել էր թարգմաննություն, որը դու պետք եր ընտրեիր: Ընկեր Արևիկը տվել էր Ստեղծագործական աշխատանք ինչո՞ւ թեմայով: Ընկեր Արևիկը մեզ տվել էր գործնական քերականություն: Ընկեր արևիկը ամեն շափաթ տալիս է գործնական քերականություն: Ընկեր Արևիկը մեզ տվել էր անգիր, որը պետք էր սովորել : Ընկեր Արևվիկը ելի սվել եր Ստեղծագործական աշխատանք Գրավոր վերլուծե’լ բանաստեղծությունը: Ընկեր Արևիկի գործնական քերականությունները շատ հետաքրքիր են: Մենք ունեցելենք գործնականք քերականություն, որը պետք եր կարդալ նոր անել: